ከኦሎምፒክ ጨዋታዎች ምልክቶች አንዱ እሳት ነው ፡፡ አብዛኛዎቹ ውድድሮች በሚካሄዱበት እስታድየም ውስጥ በልዩ ዕቃ ውስጥ - “ጎድጓዳ ሳህን” ውስጥ ማቃጠል አለበት ፡፡ እናም ኦሊምፒኩ ሲያልቅ እሳቱ በአራት ዓመታት ውስጥ እንደገና ለመነሳት ይነሳል ፣ ግን በሌላ ከተማ ፡፡ ይህ ቆንጆ ፣ የተከበረ ሥነ ሥርዓት ነው ፡፡
የኦሎምፒክ ጨዋታዎች በጥንታዊ ግሪክ ተወለዱ ፡፡ አፈ-ታሪኮች እንደሚናገሩት ሰዎች ለረዥም ጊዜ በተፈጥሮ ኃይሎች ፊት ፍጹም አቅመቢስ ነበሩ ፡፡ ያለ እሳት ቤታቸውን ማሞቅ ፣ ከትላልቅ አዳኞች ራሳቸውን መጠበቅም ሆነ ትኩስ ምግብ ማብሰል አይችሉም ፡፡ እሳቱም በታላቁ አምላክ - ዜኡስ በሚመራው አማልክት በሚኖሩበት በቅዱስ ኦሊምፐስ ተራራ ላይ ነበር ፡፡ ግን የሰማያዊያን ሰዎች ይህንን ስጦታ ከምግብ ሟቾች ጋር ሊያካፍሉት አልሄዱም። እናም አንድ ቀን ታይታን ፕሮሜቴየስ ሰዎችን ለመርዳት በመፈለግ እሳትን ሰርቆ ወደ ምድር አመጣው ፡፡ የተበሳጨው ዙስ ፕሮሜቲየስን ለአሰቃቂ ቅጣት ተገለው-ታይታን በሩቅ ተራሮች ውስጥ ከሚገኘው ዓለት ጋር በሰንሰለት ታስሮ ነበር ፣ በየቀኑ ጠዋት ንስር በጉበት ላይ በሚንከባለልበት ቦታ ይብረ ነበር ፡፡ ከብዙ ዓመታት በኋላ ብቻ ፕሮሜቲየስ ተለቀቀ ፡፡
አመስጋኝ የሆኑት ግሪኮች የታይታንን ታላቅነት በትዝታዎቻቸው ውስጥ አቆዩ ፡፡ እሳት ለእነሱ አንድ ዓይነት የመንፈስ ቅዱስ ምልክት ሆኗል ፡፡ የፕሬሜተስን መኳንንትና ሥቃይ ሰዎችን አስታወሰ ፡፡ ስለሆነም ማንኛውም አስፈላጊ ክስተቶች ከመጀመራቸው በፊት እሳትን በማብራት ለእሱ መታሰቢያ ሰገዱ ፡፡ በተጨማሪም, የመንፃት አስማታዊ ባህሪዎች በእሳት የተያዙ ነበሩ ፡፡ ስለሆነም እሱን በማቀጣጠል የስፖርት አዘጋጆች በተለይም እንደ ኦሊምፒክ ውድድሮች ያሉ ወሳኝ ሰዎች ሁለት ግብን ተከትለዋል ፡፡ በመጀመሪያ ፣ ለፕሮሜቴዎስ መታሰቢያ ክብር የሰጡ ሲሆን በሁለተኛ ደረጃ ሁሉም ተሳታፊዎች እና ተመልካቾች ከመጥፎ ሀሳቦች እና ዓላማዎች “ይነፃሉ” የሚል ተስፋ እንዳላቸው ተስፋ በማድረግ ውድድሩ በማንኛውም ጠብና ጠላት አይሸፈንም ፡፡
ለባሮን ፒዬር ደ ኩባርቲን እና ለባልደረቦቻቸው ምስጋና ይግባቸው ፣ የኦሎምፒክ ውድድሮች እንደገና ሲነሱ ፣ የእሳት ቃጠሎ የማጥፋት ባህል ከእነሱ ጋር እንደገና ተደስቷል ፡፡ ለመጀመሪያ ጊዜ የተጀመረው በ 1928 በአምስተርዳም በተካሄደው ኦሎምፒክ ሲሆን በ 1936 በበርሊን ኦሎምፒክ ደግሞ የሚነድ ችቦ የቅብብሎሽ ውድድርን በመጠቀም ወደ ስታዲየሙ ደርሷል ፡፡ ከዚያን ጊዜ ጀምሮ ሳህኑ ማብራት ያለበት የኦሎምፒክ ነበልባል ወደ ስታዲየሙ የሚመጣው በዚህ መንገድ ነው ፡፡ በእንደዚህ ዓይነት ቅብብል ውስጥ መሳተፍ እንደ ክብር ይቆጠራል ፣ እና በጣም በመጨረሻው ደረጃ ላይ መሆን ፣ ማለትም በገዛ እጆችዎ እሳቱን በችቦ ማብራት በጣም የተከበሩ አትሌቶች ብቻ የሚሰጡት ታላቅ ክብር ነው ፡፡
