ትግል ከጥንታዊ የማርሻል አርት ዓይነቶች አንዱ ተደርጎ ይወሰዳል ፣ በተጨማሪም ፣ እኛ ምንም ዓይነት የተወሰነ ዓይነት ማለታችን አይደለም ፣ ግን በአጠቃላይ መታገል ነው። በጥንታዊ ታሪካዊ ምንጮች ውስጥ እንኳን ፣ የእነዚህ ቃላት ማረጋገጫ እናገኛለን ፣ እናም ከሳምቦ ወይም ጁዶ በስተቀር የአንድ የተወሰነ የብሔራዊ የትግል ዓይነት ትክክለኛውን ዕድሜ መወሰን ፈጽሞ የማይቻል ነው።
የዚህ አስደናቂ ምሳሌ ብሔራዊ ቱቫን ትግል ክሁሬስ ነው ፡፡ በመካከለኛው ዘመን እንኳን በአከባቢው ህዝብ ዘንድ ተወዳጅነት ያለው መሆኑ የታወቀ ሲሆን በህብረተሰቡ ውስጥ ባለው የፊውዳል ልሂቃን መካከልም ጭምር ነበር ፡፡ አፈ ታሪኮች የተሠሩት ስለ በጣም ስኬታማ ተጋድሎዎች ነው ፣ ግን ትግሉ ራሱ ወይም ይልቁን ምስጢሩ እስከዛሬ ድረስ ጉልበቱን ጠብቆ በመቆየቱ ከትውልድ ወደ ትውልድ ይተላለፋል።
የኸውሬስ ትግል ሕጎች በኦሎምፒክ ሥርዓት መሠረት መወገድን ማለትም በአየር ላይ ውጊያን መያዝን ያመለክታሉ ፡፡ ተጋዳዮች ቀለል ያሉ ቁምጣዎችን ፣ ሸሚዝ እና ለስላሳ ብሔራዊ ጫማዎችን ባካተተ ባህላዊ ልብስ ውስጥ ይለብሳሉ ፡፡ በከሁሬስ ውድድር ዋዜማ ሁሉም ተሳታፊዎቻቸው “ዴቪጊ” ያካሂዳሉ - የቱቫን ባህላዊ ጭፈራ ፣ ከዚያ በኋላ የስዕል አሰራር ይከናወናል ፡፡
የከሁሬስ ተጋዳዮች ውጊያ በተወሰነ ደረጃ የሱሞ የሚያስታውስ ነው ፣ ቢያንስ በዚያኛው ክፍል ፣ የትግሉ ተፋላሚዎች እርስ በእርሳቸው ትከሻቸውን በመያዝ ውርወራ ለማድረግ ሲሞክሩ ፣ ወይም ተቀናቃኙ በጉልበቱ መሬት እንዲነካ ያስገድዳሉ ፡፡ ውጊያው ብዙ ደቂቃዎችን ሊወስድ ይችላል ፣ እናም ተጋዳዮች አስደናቂ ጥንካሬ እና እጅግ በጣም ጥሩ ጽናት ሊኖራቸው እንዲሁም ብዙ ቴክኒኮችን ማወቅ እንዳለባቸው ማስተዋል እፈልጋለሁ። በኩሽሬሽ ትግል ፣ ከጉልበት በላይ በመርገጥ ፣ በመምታት እና በጭንቅላቱ ላይ ጀርከር በማድረግ ፣ የተፎካካሪውን ሁለቱንም እጆች በመያዝ እና የመሳሰሉት የተከለከሉ ናቸው ፡፡ ዋናው ነገር መወርወር እንዲችል ተቃዋሚውን ሚዛን መጠበቅ ወይም መሬቱን በጉልበቱ እንዲነካ ማድረግ ነው ፡፡
